Açık oy gizli tasnif işi aslında 1946 da bitti dediler bize ama bitmediğini bu Cumhurbaşkanlığına imza yoluyla aday olmak isteyenler olduğunda görüyoruz. Demokrasilerde seçilme şartlarından önce aday olabilme şartları konusunda bir şeyler yapılmalı genel olarak. Ama bu imza yöntemiyle Cumhurbaşkanı adayı olmak konusu çok enteresan bir seviye.
Aday olmak isteyenlerden önce hatırı sayılır bir meblağ talep ediliyor neye göre talep ediliyor belli değil ama, aday 100bin imzayı toplayıp aday olabilirse parayı seçimden sonra geri alabiliyor. Aksi halde hazineye gelir kaydediliyor.
Bu bedelin onda biri kadar bir bedel de bağımsız milletvekili adayı olmak için yatırılıyor. Siyasi partiler hazineden destek alırken onlarla aynı fikirde olmayanlar hazineye para yatırıyor.
Elbette asıl konumuz bu paralar değil ama siyasi platformda yer almayan fikirlerin temsilcisi olmayı talep eden bağımsızların gördüğü genel muamele bu.
Bizim konumuz ise imza ile aday olmak isteyenlerin toplaması gereken 100bin imza konusu. Aslında demokrasinin ruhu gereği böyle bir şartın hiç olmamasını gerektirmekle birlikte illa ki olacaksa da yöntemi üzerine biraz kafa yormak gerek sanki. Giriş cümlesinde de belirttiğimiz açık oy gizli tasnif meselesine burada geri dönelim burada, demokrasinin ruhuna tamamen aykırı olan bu seçim yöntemi bu imza süreçlerinde de daha net bir şekilde yaşandı aslında. Genel olarak demokrasinin ruhuna tamamen aykırı olan bu durum içinde bulunduğumuz zamanın ruhuna da ayrıca hiç uygun değil.
Köşe yazısının tamamını aşağıdaki linkten okuyabilirsiniz.
